Tekst achterflap

Het applaus stierf weg. Verbijsterd staarde Gea naar het kunstwerk. Ze besefte niet goed wat ze zag. Ze wilde wegkijken, maar het was al gebeurd. Ergens binnen in haar werd een gordijn woest opengeschoven om een onbarmhartig licht toe te laten. Een verzengend licht, niet bedoeld om te verhelderen. Het zou alles op zijn weg verteren. Het dorp Veenhaven wordt verdeeld vanwege plannen om het oude turfkanaal te heropenen. Voorstanders wijzen op de economische voorspoed waar het dorp om zit te springen, tegenstanders vinden dat het juist als stiltegebied onbetaalbaar is. Maar in het water en het veen blijken zich geheimen te bevinden, die dateren uit de tijd dat zich rond het kanaal een leefgemeenschap had gevormd. Een soort commune, met idealen en een zelfbenoemde leider. De hoofdpersonen uit die tijd krijgen op heel verrassende wijze opnieuw met elkaar te maken. En dan worden er hele diepe wonden opnieuw opengereten. In zijn debuutroman stelt Rien van der Zeijden elementaire levensthema's aan de orde in een vlotte en soepele verteltrant. Rien van der Zeijden is theoloog, supervisor en docent. Hij werkt in het HBO, schrijft en heeft een eigen praktijk in het buitengebied in Friesland. Rituelen spelen een belangrijke rol in zijn werk.

Details