Tekst achterflap

Dit verhaal beschrijft twee jaar verdriet, twijfel, boosheid en dilemma’s van moeder en zoon, vóór en na de diagnose autisme. Een moeizame zoektocht naar de juiste benadering en begeleiding. Hoe ga je als moeder om met stemmingswisselingen en overprikkeling van je kind? Voortdurend lopen ze tegen de barrières binnen de hulpverlening aan. Daarnaast zijn ze op zoek naar zichzelf en naar elkaar. FRAGMENT: Een korte blik naar zijn behandelaar is in zijn beleving genoeg fatsoen en hij loopt de gang in. Ik loop achter hem aan. In het trappenhuis is het stil en de deur valt met een klap achter ons dicht. Het geluid voelt alsof het iets afsluit achter ons.  We gaan naar beneden.   ‘Dus ik ben gewoon een autist …!’  Zijn opmerking galmt door het trappenhuis. Hij lijkt opgelucht. Deze conclusie klinkt als een wedergeboorte. Het trappenhuis voelt als soort van transitie ruimte, hij kwam als onbegrepen individu naar binnen en tijdens het traplopen daalt het besef dat zijn uitdaging een naam heeft. Beneden loopt hij als jong volwassene met een autismestoornis naar buiten.

Details