Tekst achterflap

Wat gaat er in een moeder om wanneer ze van haar zesendertigjarige zoon verneemt dat hij ongeneeslijk ziek is en een euthanasieaanvraag op papier heeft gezet? De innerlijke dialoog die de auteur met haar zoon Pieter voert, geeft niet enkel antwoord op die vraag maar maakt de lezer ook deelgenoot van het laatste bedrijf in het levensverhaal van Pieter. Veel meer dan een wetenschappelijk traktaat kan dit hoogstpersoonlijke en gevoelige verhaal ons laten stilstaan bij complexe thema's als euthanasie en rouw. Dit boek overstijgt echter het individuele leed, het raakt ons in de wezenlijkheid, in onze eigen kwetsbaarheid en sterfelijkheid. Er lijkt een universele herkenbaarheid en troost uit te gaan van het durven uitspreken van verdriet. Ik word er stil van. Dirk De Wachter Ontreddering en onmacht verruilen voor sereniteit en steun. Negen en een halve week kreeg Mieke om de moederzorg naar haar zoon te voleindigen. Drie jaar later bundelt zij haar kronieken en fileert zij haar afscheid en rouw. Respect is het enige dat ik over mijn lippen krijg. François Pauwels Teamarts Omega Het leven: nog niet en dan niet meer. De dood: nooit meer. De dood in het leven: van nooit meer naar toch misschien weer. Of nog niet? Jean-Paul Van Bendegem

Details